Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Agnieszka R. Niedźwiecka
Protokolant:	protokolant sądowy Agnieszka Neuman

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2016 r. w Białej Podlaskiej na rozprawie sprawy

z powództwa M. G.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę i o ustalenie

1.zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda M. G. kwotę 14.000,00 (czternaście tysięcy ) złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami od dnia 16 kwietnia 2012 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku według stopy odsetek ustawowych oraz od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty według stopy odsetek ustawowych za opóźnienie ;

2. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda M. G. kwotę 2.730,00 ( dwa tysiące siedemset trzydzieści ) złotych tytułem zwrotu kosztów opieki w tym kwotę 819,00 ( osiemset dziewiętnaście ) złotych wraz z odsetkami od dnia 31 stycznia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015r. według stopy odsetek ustawowych oraz od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty według stopy odsetek ustawowych za opóźnienie oraz kwotę 1911,00 ( jeden tysiąc dziewięćset jedenaście ) złotych wraz z odsetkami od dnia 02 kwietnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015r. według stopy odsetek ustawowych oraz od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty według stopy odsetek ustawowych za opóźnienie ;

3. umarza postępowanie w części dotyczącej żądania zasądzenia kwoty 180,00 ( sto osiemdziesiąt ) złotych tytułem kosztów leczenia ;

4. w pozostałej części powództwo oddala;

5. nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej kwotę 596,00 ( pięćset dziewięćdziesiąt sześć) złotych tytułem nieuiszczonej części opłaty sądowej od pozwu od uiszczenia której powódka była zwolniona ;

6 . nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej kwotę 308,66 ( trzysta osiem złotych sześćdziesiąt sześć groszy ) złotych tytułem zwrotu części poniesionych w sprawie wydatków a pokrytych tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa ;

6. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powódki M. G. kwotę 1.912,13 ( jeden tysiąc dwieście dwanaście złotych trzynaście groszy ) tytułem zwrotu części poniesionych przez nią kosztów procesu w tym kwotę 1.248,00 ( jeden tysiąc dwieście czterdzieści osiem ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego ;

7. zasądza od powódki M. G. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 1.169,00 ( jeden tysiąc sto sześćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

Sygn. akt I C 75/13

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 31.01. 2013r. ( data nadania ) skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S. powódka M. G. - reprezentowana przez fachowego pełnomocnika wniosła o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz:

- kwoty 29.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 16.04.2012 r. do dnia zapłaty;

- kwoty 180,00 zł. z tytułu kosztów leczenia z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty;

- kwoty 819,00 zł. tytułem zwrotu kosztów opieki z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty;

Nadto powódka wniosła o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej za dalsze mogące wystąpić w przyszłości skutki wypadku oraz o zasądzenie od strony pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w według norm prawem przepisanych. Dodatkowo wystąpił o zwolnienie powódki od kosztów sądowych w całości.

Na uzasadnienie żądania podał, iż w dniu 31.07.2012r. powódka uległa wypadkowi kiedy to kierujący pojazdem O. (...) nr rej. (...) A. G. podczas włączania się do ruchu z drogi podporządkowanej nie zachował szczególnej ostrożności i wymusił pierwszeństwo przejazdu na jadącym prawidłowo pojeździe V. (...) nr rej (...) kierowanym przez powódkę. Wskazano ,że w wyniku tego zdarzenia powódka doznała obrażeń ciała w postaci złamania przedramienia prawego , stłuczenia klatki piersiowej , stłuczenia łokcia i przedramienia lewego , stłuczenia kończyn dolnych z krwiakami okolic kolana .Wskazano na proces leczenia jakiemu została poddana powódka w wyniku zdarzenia oraz na rehabilitację, której została ona poddana .Podniesiono ,że powódce przyznano świadczenie rehabilitacyjne .Podniesiono ,że wypadek negatywnie wpłynął na codzienne życie powódki i przez kilka miesięcy po nim była uzależniona od pomocy innych osób. Wskazano ,że strona pozwana wypłaciła łącznie powódce zaniżone zadośćuczynienie w łącznej kwocie 11.000,00 zł. i dlatego dochodzi ona pozostałej należnej jej części zadośćuczynienia.

Wskazano ,że powódka przed wypadkiem była osobą bardzo aktywną, zaś po wypadku nie może uczęszczać na zajęcia sportowe- basen czy rower, ponadto długi czas była na zwolnieniu lekarskim , co spowodowało negatywne przeżycia psychiczne. Podniesiono także ,że zdarzenie negatywnie wpłynęło na jej pracę zawodową – z zawodu jest fizjoterapeutą. Podkreślono ,że z uwagi na fakt, że strona pozwana wypłaciła powódce 11.000,00zł. dlatego powódka pozwem dochodzi jeszcze kwoty 29.000,00 zł. jako uzupełnienie kwoty 40.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia . Wskazała powódka na przyczyny dla których domagała się zapłaty kwoty 180,00 zł. i kwoty 819,00 zł. tytułem zwrotu kosztów opieki i podała sposób wyliczenia tej kwoty.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej I Wydział Cywilny z dnia 08 .05.2013 r. powódka została zwolniona od kosztów sądowych w części, a mianowicie od opłaty sądowej od pozwu ponad kwotę 1000,00 złotych. W pozostałej części wniosek został oddalony. ( k. 53) .Na powyższe postanowienie zażalenie wniosła powódka ( k. 58-59) , jednak postanowieniem Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 31 .10.2013r. w sprawie II Cz 704/13 oddalono zażalenie powódki ( k. 65) .

Pismem procesowym z dnia 02.04.2014r. ( data sporządzenia i nadania ) powódka cofnęła powództwo i zrzekła się roszczenia co do zasądzenia kwoty 180,00 zł. z tytułu kosztów leczenia a nadto rozszerzyła powództwo o kwotę 1.911,00 zł. z tytułu kosztów opieki – k. 371-373 i ostatecznie wniosła o zasądzenie kwoty 2.730,00 zł z tytułu kosztów opieki w tym kwoty 819,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty a od kwoty 1911,00 zł od dnia rozszerzenia powództwa to jest od dnia 02.04.2014r. do dnia zapłaty.

Na rozprawie w dniu 21.09.2016r. Pełnomocnik powódki poparł powództwo i wniósł o zasądzenie i ustalenie tak jak zostało sprecyzowane w piśmie z dnia 02.04.2014r. i doprecyzował powództwo w zakresie odsetek i wniósł o zasądzenie kwoty 29.000,00 tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 16.04.2012r. do 31.12.2015r. oraz o dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kwoty 2.730,00 tytułem zwrotu kosztów opieki tak jak to wskazano w piśmie z dnia 02.04.2014r.. w tym kwoty 819,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia 31.12.2015r. i od 01.01.2016r. do dnia zapłaty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz od kwoty 1.911,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia rozszerzenia powództwa tj. od dnia 02.04.2014r. do dnia 31.12.2015r. i od 01.01.2016r. do dnia zapłaty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, i podtrzymał stanowisko co do zasądzenia kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. – k. 666v.

Pozwany w odpowiedzi na pozew powództwa nie uznał i wnosił o jego oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego ( k. 84-90 ). W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany reprezentowany przez fachowego pełnomocnika wskazał, że w następstwie postępowania likwidacyjnego pozwany przyznał powódce łączną kwotę zadośćuczynienia 11.000,00 zł.. Wskazano nadto ,że wypłacona kwota uwzględnia zakres doznanych obrażeń , czas leczenia. Wskazał pozwany ,że nie kwestionuje swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 31.07.2011r. co do zasady i że sprawcą zdarzenia jest osoba ubezpieczona u strony pozwanej. Wskazał pozwany ,że powódka nie doznała w wyniku zdarzenia rażącej krzywdy , która uzasadniałaby przyznanie jej zadośćuczynienia ponad kwotę 11.000,00 zł.. Zakwestionowano stopień uszczerbku na zdrowiu wskazany przez powódkę na 12 % . Zakwestionował pozwany żądnie zwrotu kosztów leczenia w kwocie 180,00 zł. podnosząc ,że złożona przez powódkę faktura na w/w kwotę nie dotyczy powódki. Zakwestionował pozwany kwotę żądaną tytułem opieki wskazując, że opiekę nad nią sprawowała najbliższa rodzina . Odnośnie żądania ustalenia odpowiedzialności na przyszłość pozwany także zakwestionował je podnosząc ,że po pierwsze leczenie powódki zakończyło się w kwietniu 2012r. a nadto ,że powódka nie uzasadniła żądania w tym zakresie. Zakwestionowano także żądanie w zakresie zasądzenia odsetek wskazując ,że odsetki należą się dopiero od dnia wyrokowania ,wskazując przy tym na orzecznictwo Sądu Najwyższego .

Pismem z dnia 27.04.2015r. ( k. 504-512) pełnomocnik pozwanego poinformował że doszło do połączenia przez przejecie w drodze przeniesienia całego majątku (...) Spółki Akcyjnej w S. na (...) Spółki Akcyjnej w S..

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31.07. 2011 r. w miejscowości K. w woj. (...) A. G. kierując samochodem marki O. (...) o nr rej (...) jadąc drogą krajową nr (...) z miejscowości M. w kierunku miejscowości A. na skrzyżowaniu drogi krajowej nr (...) z drogą krajową nr (...) nie dostosował się do znaku B-20 „stop „ wymuszając pierwszeństwo przejazdu na kierującej samochodem osobowym marki V. (...) nr rej. (...) M. G. jadącej od miejscowości A. w kierunku centrum K. i doprowadził do zderzenia się pojazdów w wyniku czego kierująca samochodem osobowym V. (...) M. G. doznała obrażeń ciała w postaci złamania kości przedramienia prawego, stłuczenia klatki piersiowej , stłuczenia kończyn dolnych, oraz stłuczenia kończyny górnej lewej , które to obrażenia naruszyły czynności jej organizmu na okres powyżej dni 7 zaś pasażerowie samochodu V. (...) J. G. i E. G. doznali obrażeń ciała , które sprowadziły chorobę realnie zagrażającą ich życiu .

Za powyższy czyn wyczerpujący dyspozycję art. 177 §2 kk w zw. z art. 177 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubartowie z dnia 04.07.2013r. w sprawie II K 477/12 A. G. został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 5. Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 12.07.2013r..

W dacie zdarzenia pojazd , którym kierował A. G. posiadał polisę ubezpieczenia pojazdu w zakresie OC w (...) Spółce Akcyjnej w S. - numer polisy (...)( bezsporne , przyznane przez stronę pozwaną ) .

W wyniku zdarzenia z dnia 31.07.2011r. powódka doznała złamania przedramienia prawego, stłuczenia klatki piersiowej , stłuczenia kończyn dolnych z krwiakami okolic kolan oraz stłuczenia łokcia i przedramienia lewego. Z miejsca zdarzenia powódka została przewieziona do (...) w L. a następnie tego samego dnia przewieziono ja na oddział chirurgiczny szpitala MSWiA w L. gdzie przebywała w okresie od 31.07.2011r. do dnia 08.08.2011r.. W dniu 02.08.2011r. wykonano u powódki otwartą repozycję złamań prawego przedramienia ze stabilizacją prętami T. . Powódkę wypisano ze szpitala w opatrunku unieruchamiającym z zaleceniem kontynuowania leczenia w warunkach ambulatoryjnych w (...) w L.. Z uwagi na opóźniający się zrost kostny utrzymywano powódce opatrunek gipsowy przez 5 miesięcy . W styczniu 2012r. powódka rozpoczęła rehabilitację w celu przyspieszenia tworzenia się zrostu. Zastosowano w rehabilitacji laser i pole magnetyczne. Po zrośnięciu kości przedramienia lewego, co nastąpiło w kwietniu 2012r. prowadzona była dalsza rehabilitacja powódki- w dniach 4-27.05.2012r. w B. , w sierpniu 2012r. w B., w dniach 23.08.2012r. – 15.09.2012r. odbyła leczenie rehabilitacyjne w I.. Rehabilitacja była konieczna z uwagi na ograniczenia sprawności kończyny górnej prawej .

W związku z wypadkiem powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim aż do dnia 17.09.2012r. i z tego powodu została zwolniona z Przychodni (...) przy ul. (...) gdzie była zatrudniona jako rehabilitant. Przed wypadkiem , bo w dniu 11.07.2011r. powódka założyła własna działalność gospodarczą- gabinet fizjoterapii , jednak z uwagi na doznane w zdarzeniu obrażenia zawiesiła ją. .Obecnie powódka pracuje jako terapeuta w Stowarzyszeniu (...) oraz prowadzi zajęcia z fizjoterapii dzieci przedszkolnych .Powódka nie rehabilituje dorosłych z uwagi na obawy przed obciążaniem ręki.

U powódki przez około tydzień od zdarzenia utrzymywały się cierpienia dużego stopnia , następnie przez około 3-4 tygodnie cierpienia te zmniejszyły się a następnie zmiennie ale już niewielkiego stopnia trwały do końca rehabilitacji. Źródłem cierpienia powódki była konieczność długotrwałego utrzymywania opatrunku gipsowego , wielokrotnie powtarzana rehabilitacja i konieczność korzystania z pomocy innych osób.

W związku z dolegliwościami powódka po urazie wymagała opieki osób trzecich z uwagi na założony opatrunek gipsowy prze okres 5 miesięcy po 3 godziny dziennie następnie ta pomoc była minimalna .

W wyniku zdarzenia z dnia 31.07.2012 r. powódka doznała łącznie 12 % trwałego uszczerbku na zdrowiu w tym 10% z powodu złamania kości przedramienia i 2 % z powodu zmian stawu barkowego.

Obecnie dolegliwości powódki nie są wielkie i występują w okolicy kończyny górnej prawej , np. obawa przed rehabilitacją dorosłych ze względu na możliwe przeciążenie ręki, zdarzający się ból ręki , dyskomfort w czasie snu .

U powódki ze względów medycznych nie występuje ograniczenie w zakresie uprawiania sportu- pływanie , jazda na rowerze czy aerobik .

Powódka zakończyła leczenie związane z wypadkiem z dnia 31.07 2011r. i nie wymaga on dalszego leczenia także w zakresie leczenia rehabilitacyjnego. Stan zdrowia powódki obecnie jest dobry i ustabilizowany a rokowania na przyszłość są pomyślne .

Powódka przed wypadkiem była osobą aktywną , jeździła rowerem , chodziła na basen i aerobik , jeździła samochodem. Po wypadku powódka zmniejszyła swoją aktywność, obecnie ze względu na stan psychiczny nie chodzi na basen czy aerobik, jeździ rowerem do pracy, ostatnio kupiła sobie samochód ale z jeździ nim tylko po B. , jednak przez ten czas od wypadku do czasu gdy zakupiła samochód miała lęk przed jazdą.

Pomimo pourazowej dysfunkcji górnej kończyny prawej powódka nie ma istotnych ograniczeń w życiu codziennym i zawodowym ,może pracować w swoim zawodzie , jeździć rowerem , pływać i wykonywać ćwiczenia sportowe rekreacyjne .

Przed wypadkiem powódka miała dolegliwości z odcinaka szyjnego i piersiowego kręgosłupa , a po wypadku zaczęła odczuwać dolegliwości ze strony odcinka krzyżowo-lędzwiowego, które jednak jak wskazał biegły S. G. nie mają związku z przebytym wypadkiem podobnie jak i dolegliwości o charakterze kardiologicznym i gastrologicznym, na co wskazał w swojej opinii biegły psychiatra A. K.. Ten ostatni wskazał w swojej opinii ,że zdarzenie z dnia 31.07.2011r. wywarło wpływ na stan emocjonalny i psychiczny powódki powodując wystąpienie zaburzeń o obrazie zaburzeń lękowo-depresyjnych .

Powódka za pośrednictwem pełnomocnika pismem z dnia 04.01.2012r. wystąpiła do powoda- u którego ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności OC sprawca zdarzenia o zapłatę kwoty 40.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia i kwoty 1.950,00 zł. tytułem odszkodowania poniesionego w związku z kosztami opieki . Pismo to wpłynęło do pozwanego w dniu 18.01.2012r.. Decyzją z dnia 01.02.2012r. pozwane towarzystwo przyznało powódce kwotę 4.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia a decyzją z dnia 14 kwietnia 2012 r. pozwane towarzystwo przyznało powódce kwotę 11.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę i tym samym dopłaciło do już wypłaconej kwoty 4000,00 zł. kwotę 7.000,00 zł. nie znajdując podstaw do zapłaty kwoty 29.000 ,00 zł. oraz do zapłaty żądanej należności z tytułu opieki osoby trzeciej nad powódką . Pozwany przyjął jednocześnie ,że powódka w wyniku zdarzenia z dnia 31 lipca 2011r. doznała 9% uszczerbku na zdrowiu .

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o : , zaświadczenie – k. 13, historię choroby ze zdjęciami uszkodzeń ciała powódki - k.14-46, 442-451, 547-550, zeznania powódki k. 667-667v zw. z k.338-339v, zeznania świadka A. P. - k.418-419 , kserokopię akt szkody – k. 100- 328, kserokopię wyroku w sprawie II K 477/12 - k.431, opinię zasadniczą i opinie uzupełniające biegłego sądowego w zakresie (...) k. 513-515, 571-572, 602 -603, opinię biegłego sądowego w zakresie psychiatrii A. K. - k.626-635 oraz kserokopię akt szkodowych złożona przez pozwanego.

W ocenie Sądu dowody nieosobowe stanowiące podstawę ustalenia stanu faktycznego zasługują w całości na obdarzenie ich walorem wiarygodności. Nie budziły wątpliwości Sądu dowody w postaci dokumentacji medycznej przedłożonej przez powódkę oraz tej znajdującej się wydrukowanych aktach szkody złożonych przez stronę pozwaną oraz nadesłanych przez Przychodnię (...). w B. . Wskazać należy, że dowody w postaci dokumentacji medycznej nie były kwestionowane przez strony postępowania a i sąd nie znalazł podstaw ku temu by odmówić im waloru wiarygodności choćby w części. Nie można tracić z pola widzenia ,że zostały one sporządzone przez instytucje medyczne w zakresie ich właściwości.

Także i informacja o zdarzeniu drogowym- zaświadczenie oraz kserokopia Wyroku Sądu Rejonowego w Lubartowie z dnia 04.07.2013r. w sprawie II K 477/12 nie budziły wątpliwości Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę. Wskazać należy ,że dowodów tych nie zakwestionowała strona pozwana , której doręczono odpis pisma z dnia 26.08.2014r.-k.429-441 zawierającego kserokopię wskazanego wyroku dlatego też Sąd oddalił wniosek pozwanego o dołączenie akt II K 477/12 Sądu Rejonowego w Lubartowie .

Odnosząc się do wskazanego wyroku wskazać należy ,że stwierdzono w nim winę A. G. za popełnienie czynu wyczerpującego dyspozycję art. 177§2 kk w zw. z art. 177§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk.

W ocenie Sądu dowody osobowe w postaci zeznań świadka A. P. oraz zeznań powódki zasługują na obdarzenie ich walorem wiarygodności w zakresie w jakim wskazują na zdarzenie objęte pozwem , na obrażenia jakich doznała powódka , na proces i przebieg leczenia na konieczność udzielenia powódce opieki osób trzecich . W tym zakresie zdaniem sądu dowody te są spójne , logiczne i wzajemnie się uzupełniają i są zgodne z dowodami z dokumentów oraz znajdują oparcie w sporządzonych przez biegłych opiniach.

Sąd Rejonowy procedując w niniejszej sprawie oparł się również o opinię biegłego sądowego z listy Sądu Okręgowego w Lublinie z zakresu Traumatologii i ortopedii S. G. i biegłego sądowego z zakresu psychiatrii A. K.. W ocenie Sądu wydane przez wskazanych biegłych opinie zasługują w całości na obdarzenie ich walorem wiarygodności. Podkreślić należy, że biegli dysponują odpowiednią wiedzą medyczną z zakresu w którym opiniowali .Zdaniem Sądu wywołane opinie zostały sporządzone w sposób profesjonalny- zarówno w oparciu o zgromadzoną dokumentację medyczną jak i bezpośrednie badanie powódki. Opinie te są spójne , logiczne i przekonywująco uargumentowane. Wskazać należy, że opinia z zakresu psychiatrii nie była kwestionowana przez strony postępowania, kwestionowana była przez stronę powodową opinia biegłego ortopedy – traumatologa S. G. w części w jakiej biegły wskazał, trwały uszczerbek na zdrowiu z powodu przewlekłych zmian stawu barkowego wynosi 2% i w zakresie w jakim biegły wskazał ,że dolegliwości z odcinka krzyżowo-lędźwiowego kręgosłupa , które wystąpiły u powódki po wypadku nie miały związku z wypadkiem oraz w zakresie w jakim biegły wskazał, że dolegliwości o charakterze kardiologicznym i gastrologicznym także nie mają związku z wypadkiem( k. 534-536 ) .Biegły S. G. w opinii uzupełniającej z k. 571-572 wskazał powody dla których przyjął uszczerbek na zdrowiu 2% w związku z dysfunkcją pourazową barku prawego nadto biegły wyjaśnił przyczyny dla których przyjął ,że dolegliwości z odcinka krzyżowo-lędźwiowego kręgosłupa- odwołał się w tym względzie do wykonanego w dniu 09.08.2014r. badania (...) z którego opisu wynikały zmiany zwyrodnieniowo- wytwórcze z cechami dyskopatii głownie segmentu L-4 - L-5 i L5-S1, a to świadczy jak zaznaczył biegły o wieloletnim postępującym procesie zwyrodnieniowym, który ma charakter przeciążeniowy i został zapoczątkowany w dalekiej przeszłości a nadto biegły podniósł ,że w wyniku wypadku powódka nie doznała urazu kręgosłupa odcinka lędźwiowego. Wskazał nadto biegły ,że urazy ortopedyczne doznane przez powódkę w wypadku nie spowodowały dolegliwości kardiologicznych i gastrologicznych, a złamana kończyna nie wywołuje bezpośrednio następstw w postaci zaburzeń rytmu serca.

Opinię uzupełniającą ponownie zakwestionował pełnomocnik powódki między innymi w zakresie w jakim biegły nie stwierdził związku dolegliwości ze strony odcinka lędźwiowego kręgosłupa ( k. 577-578) . W kolejnej opinii uzupełniającej biegły S. G. ( k. 602-603) podtrzymał wcześniejsze stanowisko w zakresie występujących u powódki dolegliwości ze strony odcinka krzyżowo-lędźwiowego kręgosłupa nadto wskazał że jednym ze skutków wypadku była utrata miejsca pracy przez powódkę co jak wskazał nie jest równoznaczne z niemożliwością wykonywania poprzedniego zajęcia. Biegły wskazał nadto ,e leczenie powódki w związku z zaistniałym wypadkiem uległo zakończeniu . Wskazać należy, że zarzuty powódki do opinii biegłych stanowiły polemikę z ustaleniami biegłego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne ale jedynie w części.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika ,że powódka doznała uszkodzeń ciała w postaci złamania przedramienia prawego, stłuczenia klatki piersiowej , stłuczenia kończyn dolnych z krwiakami okolic kolan oraz stłuczenia łokcia i przedramienia lewego. Jak wynika z opinii biegłego sądowego S. G. powódka doznała łącznie 12 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Obecnie powódka powróciła do pracy rehabilitanta , jednak z uwagi występującą dysfunkcje kończyny prawej górnej nie pracuje z dorosłymi a jedynie z dziećmi. Pomimo pourazowej dysfunkcji prawej kończyny górnej powódka nie ma istotnych ograniczeń w życiu codziennym i zawodowym , powódka może pracować w swoim zawodzie , jeździć na rowerze czy też pływać.

Obecnie powódka ma problem ze spaniem z powodu ręki, która jej drętwieje i musi ją układać wyżej , okresowo pojawiają się u niej bóle w miejscu złamania, albo przy przeciążeniu gdy dłużej popracuje lub przy zmianie pogody. Powódka nie kontynuje rehabilitacji ręki i nie leczy ręki , bo leczenie ręki jest zakończone. W operowanej ręce ,która była operowana powódka ma ograniczenie rotacji zewnętrznej . Obecnie powódka jest pod opieką (...) -pod opieką psychiatry i jej stan zdrowia psychicznego dzięki lekom, które przyjmuje uległ poprawie. Przez długi czas po zdarzeniu powódka bała się jeździć samochodem ale obecnie próbuje jeździć samochodem po B. , ale na dłuższe trasy nie jeździ . Powódka z uwagi na stan psychiczny nie chodzi na basen i aerobik . Na skutek przebytego wypadku wystąpiły u powódki czynnościowe zaburzenia o obrazie zburzeń lękowo- depresyjnych . Powódka zakończyła leczenie związane z wypadkiem z dnia 31.07.2011r. i nie wymaga ona dalszego leczenia. Stan zdrowia powódki obecnie jest dobry i ustabilizowany .

Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 k.c. w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

W realiach niniejszej sprawy bezsporne jest istnienie po stronie pozwanej obowiązku odpowiedzialności odszkodowawczej za szkody powstałe w wyniku zdarzenia z dnia 31.07.2011 roku na mocy umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów łączącej go ze sprawca zdarzenia. Obowiązku tego strona pozwana nie kwestionuje. W szczególności świadczy o tym zachowanie pozwanego polegające na wypłacie odszkodowania i zadośćuczynienia poszkodowanej.

Zgodnie z dyspozycją art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c. odpowiedzialność samoistnego posiadacza pojazdu mechanicznego jest oparta na zasadzie ryzyka, a jej przesłankami są szkoda i związek przyczynowy między jej powstaniem a ruchem pojazdu. Przesłanką odpowiedzialności posiadacza

pojazdu mechanicznego nie jest natomiast wina, co oznacza, że jest on zobowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez ruch pojazdu nawet jeśli prowadzącej go osobie nie sposób przypisać winy za zaistnienie zdarzenia

wyrządzającego szkodę.

Strona pozwana nie kwestionowała zasady swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 31.07.2011 r. w tym za szkodę poniesioną przez powódkę. Spór w sprawie sprowadzał się do kwestii wysokości zadośćuczynienia należnego powódce i wysokości odszkodowania związanego z kosztami opieki wskazując, że pozwana korzystała z pomocy osób bliskich .

Przypomnieć należy, że w postępowaniu likwidacyjnym pozwany wypłacił powódce łącznie kwotę 11.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia z doznana krzywdę , odmówił jej wypłaty odszkodowania z tytułu kosztów opieki. Pozwane towarzystwo w postępowaniu likwidacyjnym przyjęło 9 % uszczerbku na zdrowiu.

Na podstawie art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Podstawą zadośćuczynienia jest krzywda polegająca na cierpieniach fizycznych i psychicznych związanych z rozstrojem zdrowia. Art. 445 § 1 k.c. nie zawiera żadnych kryteriów, jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia, wobec czego kryteria te zostały wypracowane przez judykaturę. Spośród funkcji spełnianych przez zadośćuczynienie współcześnie na czoło wysuwa się funkcja kompensacyjna. Przyznana z tego tytułu suma pieniężna powinna wynagrodzić doznane przez poszkodowanego cierpienia fizyczne i psychiczne oraz utratę radości życia. Ma mu również ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć, dzięki czemu zostaje przywrócona, przynajmniej częściowo, równowaga, która została zachwiana na skutek popełnienia czynu niedozwolonego. Dla wysokości zadośćuczynienia jako świadczenia o charakterze kompensacyjnym, podstawowe znaczenie ma zawsze rozmiar doznanej krzywdy, który zależy od wielu czynników m. in. trwałości i skutków wypadku lub okresu trwania objawów chorobowych i ich nasilenia, stopnia cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywności i czasu trwania, nieodwracalności następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwa, oszpecenia), rodzaju wykonywanej pracy, szans na przyszłość, poczucia nieprzydatności społecznej, bezradności życiowej, wieku poszkodowanego, jego osobistej sytuacji, w tym również jego przyszłych perspektyw życiowych. (por. wyroki SN z 12.04.1972 r., II CR 57/72, opubl. OSNCP 1972 nr 10 poz. 183; z 30.11.1999 r., I CKN 1145/99, niepubl., z 27.08.1969 r. OSNCP 1970 nr 6 poz. 111; z 12.09.2002 r., IV CKN 1266/00 opubl. LEX nr 80272; z 13.03.1973 r., II CR 50/73 opubl. LEX nr 7228, z 9.11.2007 r.,).

Zważyć przy tym należy, że powyższe przesłanki mają walor ogólny i dlatego w każdej sprawie o wysokości należnego zadośćuczynienia rozstrzygające znaczenie mają konkretne okoliczności dotyczące osoby poszkodowanej. Jedynie rozważenie zindywidualizowanych przesłanek stanowi właściwą podstawę określenia odpowiedniego w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. zadośćuczynienia .

Określając wysokość zadośćuczynienia za krzywdę doznaną przez powódkę Sąd Rejonowy uwzględnił charakter uszkodzenia ciała oraz jego skutki. Powódka w wyniku zdarzenia z dnia 31.07. 2011 r. doznała uszkodzeń ciała w postaci złamania przedramienia prawego, stłuczenia klatki piersiowej , stłuczenia kończyn dolnych z krwiakami okolic kolan oraz stłuczenia łokcia i przedramienia lewego. Ustalony trwały uszczerbek na zdrowiu wyniósł łącznie 12%.

Wskazać należy, że w czasie leczenia powypadkowego powódka przebywała w szpitalu gdzie została poddana zabiegom operacyjnym i w związku z tym następnie przebywała na zwolnieniach lekarskich i zasiłku rehabilitacyjnym , co w konsekwencji spowodowało ,że została ona zwolniona z pracy . Początkowo jak wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia wymagała ona pomocy osób trzecich przez pięć miesięcy po zdarzeniu do 3 godzin dziennie . Podkreślić należy, iż uszkodzenia ciała jakich doznała powódka powstały u osoby jeszcze młodej , w pełni aktywnej zawodowo i życiowo , skutkujące koniecznością długotrwałego utrzymywania opatrunku gipsowego na prawej górnej kończynie , konieczność odbycia rehabilitacji i korzystania z pomocy innych osób. Zdarzenie spowodowało ,że powódka musiała zawiesić prowadzenie własnej działalności gospodarczej , którą to działalność założyła na niedługo przed wypadkiem a nadto w związku z pobytami na zwolnieniach utraciła ona pracę , z której została zwolniona.

Strona pozwana na etapie likwidacji szkody przyznała i wpłaciła powódce - jak wyżej wskazano- zadośćuczynienie w łącznej kwocie 11.000,00 zł. W toku procesu powódka domagała się zasądzenia dodatkowego zadośćuczynienia w kwocie 29.000,00 zł. Łącznie zatem powódka określiła należne jej zadośćuczynienie na kwotę 40.000,00 zł i takiej kwoty żądała w postępowaniu ubezpieczeniowym.

W ocenie Sądu w realiach niniejszej sprawy zadośćuczynienie w łącznej kwocie 25.000,00 złotych spełni swoją funkcję kompensacyjną i dlatego mając na uwadze wypłacone przez stronę pozwaną zadośćuczynienia w kwocie 11.000,00 zł. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 14.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia. Zdaniem Sądu żądanie przez powódkę łącznie kwoty 40.000,00 zł. jest zawyżone tym bardziej ,że jak wskazano wyżej powódka nie udowodniła , że dolegliwości ze strony odcinka lędźwiowego kręgosłupa oraz gastrologiczne i kardiologiczne mają związek z wypadkiem. Należy w tym miejscu odwołać się do opinii biegłego psychiatry A. K. , który w swojej opinii wskazał ,że u powódki już przed 2011 rokiem odnotowano dolegliwości gastrologiczne – owsica , podwyższona bilirubina .

W ocenie Sądu przyznane powódce dodatkowe zadośćuczynienie w kwocie 14.000,00 zł. ( vide pkt. 1 orzeczenia ) uwzględnia wszystkie okoliczności obrazujące rozmiary znacznej krzywdy doznanej przez powódkę , a tym samym będzie odpowiednie do wyrządzonej szkody. Przedmiotowa kwota w polskich realiach społeczno –gospodarczych z pewnością stanowi ekonomicznie odczuwalną wartość i w ocenie Sądu nie jest ona ani zaniżona ani zawyżona. Tym samym powinna wynagrodzić doznane cierpienia fizyczne i psychiczne związane z uszkodzeniami ciała powódki i ich trwałymi skutkami oraz ułatwić powódce przezwyciężenie ujemnych przeżyć, dzięki czemu zostanie przywrócona równowaga zachwiana na skutek zdarzenia z dnia 31.07. 2011r..

Odsetki od kwoty 14.000,00 zł. tytułem zadośćuczynienia zostały zasądzone, zgodnie z wnioskiem powódki w oparciu o dyspozycję art. 481 kc. mając na względzie dyspozycję art. 817 kc od dnia 16 .04.2012 roku ( żądanie pozwu ) . Szkoda została zgłoszona pozwanemu pismem z dnia 04.01. 2012r. i wpłynęła do pozwanego w dniu 12.01. 2012r. zaś decyzją z dnia 02.02. 2012r. pozwany przyznał powódce zadośćuczynienie w kwocie 4.000,00 zł. a decyzją z dnia 16 .04. 2012r. przyznał jej zadośćuczynienie w łącznej kwocie 11.000,00 zł.. Dalej idące żądanie w zakresie żądania zadośćuczynienia ponad kwotę 14.000,00 zł. zostało oddalone ( vide pkt. 4 wyroku ).

W tym miejscu skazać należy że nie jest zasadne stanowisko pozwanego , w którym wskazał ,że na kwotę zadośćuczynienia winna być zaliczona powódce kwota 11.150,00 zł. jaką uzyskała ona z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia . Sąd podziela w tej części stanowisko pełnomocnika powódki wyrażone w piśmie z dnia 31 .03.2014r. a także stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w powołanym przez pełnomocnika powódki wyroku z dnia 07.02. 2001r. w sprawie I PKN 241/00- LEX nr 390091 zgodnie z którym odszkodowanie z tytułu zawarcia dobrowolnej umowy ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków nie podlega zaliczeniu na poczet zadośćuczynienia za krzywdę przysługującego od osoby ponoszącej odpowiedzialność cywilną za szkodę wyrządzoną wypadkiem przy pracy; są to bowiem świadczenia z różnych tytułów.

Stosownie do treści art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego obowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

W niniejszej sprawie powódka początkowo domagała się zasądzenia od pozwanego odszkodowania obejmującego zwrot kosztów opieki osób trzecich w kwocie 819,00,00 zł. a następnie rozszerzyła to żądanie do kwoty 2730,00 zł. za okres 5 miesięcy po 3 godzinny dziennie przyjmując wartość stawki godzinowej na kwotę 6,50 zł. .

Wskazać należy, że naprawienie szkody obejmuje w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne, protezy, kule, wózek inwalidzki itp.), jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia oraz inne dodatkowe koszty związane z doznanym uszczerbkiem (np. przejazdów, wyżywienia). Zwiększenie się potrzeb poszkodowanego stanowi szkodę przyszłą, wyrażając się w stale powtarzających się wydatkach na ich zaspokojenie np. konieczność stałych zabiegów, rehabilitacji, specjalnego odżywania. Prawo poszkodowanego w wypadku do ekwiwalentu z tytułu zwiększonych potrzeb, polegających na korzystaniu z opieki osoby trzeciej, nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany efektywnie wydał odpowiednie kwoty na koszty opieki. Okoliczność zaś, że opiekę nad poszkodowaną sprawowały osoby jej najbliższe nie pozbawia jej prawa żądania w tym zakresie .

Zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez Sąd na podstawie dowodu z opinii biegłego z zakresu chirurgii urazowo-ortopedycznej S. G. , której pozwana nie kwestionowała, zwiększone potrzeby powódki z tytułu opieki osoby trzeciej utrzymywały się przez pierwsze 5 miesięcy po około 3 godziny dziennie tym bardziej, że powódka jest osoba praworęczną . W tym stanie rzeczy przyjmując ,że początkowo powódka wymagała opieki po 3 godziny dziennie przez 5 miesięcy to przyjmując 30 dni w miesiącu x 3 godziny dziennie = 90 godzin miesięcznie x 5 miesięcy = 450 godzin x 6,45 zł ( wskazana przez powódkę stawka opieki obliczona od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011r. ) to łącznie daje kwotę 2.902,50 zł. .

Z uwagi na żądanie przez powódkę kwoty 2.730,00 zł. Sąd zasądził właśnie kwotę 2.730,00 zł. – vide pkt. 2 wyroku( mając na względzie dyspozycję art. 321 kpc) w tym kwotę 819,00 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu czyli od dnia 31 .01.2013r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.911,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia rozszerzenia powództwa tj. od dnia 02.04.2014r. do dnia zapłaty mając na względzie dyspozycję art. 481 kc.( vide pkt.2 wyroku ) .

Sąd nie podziela stanowiska pozwanego, że nie należy się powódce zwrot kosztów opieki z uwagi na to ,że opiekę nad nią sprawowali najbliżsi . Wskazać w tym miejscu należy na ugruntowane stanowisko judykatury w tym zakresie – między innymi na wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18.03.2016 r. w sprawie I ACa 1381/15( LEX nr 2017728) w którym wskazano ,że wykonywanie opieki przez członka rodziny nie zmienia charakteru ponoszonych, niezbędnych z tą opieką wydatków oraz nie uchyla obowiązku zakładu ubezpieczeń wynikającego z zawartej umowy o odpowiedzialności cywilnej ze sprawcą wypadku.

Podkreślić jeszcze należy, że żądana przez powódkę w zakresie kosztów opieki stawka za godzinę opieki w kwocie 6,50 zł. nie jest wygórowana i została obliczona od najniższego miesięcznego wynagrodzenia za pracę .

Odnosząc się do żądania powoda zawartego w pkt. 2 pozwu to jest ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za dalsze mogące wystąpić w przyszłości skutki wypadku wskazać należy ,że roszczenie to zdaniem Sądu nie jest uzasadnione bowiem leczenie powódki uległo zakończeniu.

Zgodnie z art. 189 kpc powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. W uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 1970 r., III PZP 34/69 wyrażono pogląd, że w sprawie o naprawienie szkody wynikającej z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia zasądzenie określonego świadczenia nie wyłącza jednoczesnego ustalenia w sentencji wyroku odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości z tego samego zdarzenia (OSNCP 1970 z. 12, poz. 217). W uzasadnieniu uchwały wskazano, iż wykładnia funkcjonalna art. 189 kpc przemawia za przyjęciem interesu prawnego w ustaleniu, jeżeli istnieje jakaś obiektywna niepewność stanu prawnego. Przykładowo, interes taki może istnieć mimo możliwości dochodzenia świadczenia z danego stosunku prawnego, jeżeli z tego stosunku wynikają dalsze skutki, których dochodzenie w drodze powództwa o świadczenie nie jest możliwe lub nie jest na razie aktualne. Dotyczy to zwłaszcza szkód na osobie, gdyż szkody te nie zawsze powstają jednocześnie ze zdarzeniem, które wywołało uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia. Są one z istoty swej rozwojowe. Poszkodowany z reguły nie może w chwili wszczęcia procesu dochodzić wszystkich roszczeń, jakie mogą mu przysługiwać z określonego stosunku prawnego. Następstwa bowiem uszkodzenia ciała są z reguły wielorakie i zwłaszcza w wypadkach cięższych

uszkodzeń wywołują niekiedy skutki, których dokładnie nie można określić ani przewidzieć, gdyż są one zależne od indywidualnych właściwości organizmu, osobniczej wrażliwości, przebiegu leczenia i rehabilitacji oraz wielu innych

czynników. Swoistość szkód na osobie, które występują często po upływie dłuższego czasu, oraz nieprzekraczalny dziesięcioletni termin przedawnienia roszczeń majątkowych przemawiają za przyjęciem, że dochodząc określonych

świadczeń odszkodowawczych powód może jednocześnie - na podstawie art. 189 KPC - domagać się ustalenia odpowiedzialności pozwanego za ewentualną szkodę, jaka może wyniknąć dlań w przyszłości. Takie rozstrzygnięcie zapobiega także trudnościom dowodowym związanym z upływem długiego czasu, ustalenie bowiem w sentencji wyroku odpowiedzialności dłużnika za szkody mogące powstać w przyszłości wiąże raz na zawsze sąd i strony, chyba

że wyrok zawierający takie ustalenie zostanie obalony.

W związku z żądaniem powódki opartym na art. 189 kpc nie można w tym zakresie ponownie nie odwołać się do opinii biegłego z zakresu ortopedii – traumatologii S. G. z dnia 28 .12. 2015r. , w której biegły wskazał że leczenie powódki w związku ze zdarzeniem z dnia 31.07.2011r. uległo zakończeniu - k. 602 v. W tym zakresie opinii tej nie kwestionowały strony postępowania . Także i powódka zeznała ,że leczenie zostało zakończone . Zgodzić należy się z pozwanym ,że w zakresie tego roszczenia powódka nie uzasadniła swego stanowiska we wniesionym pozwie. Uznając, że nie zachodzą podstawy do ustalenia na przyszłość odpowiedzialności pozwanego za skutki zdarzenia z dnia 31.07. 2011r. Sąd oddalił powództwo w tym zakresie - vide pkt. 4 wyroku.

Z uwagi na cofniecie przez powódkę pozwu w części dotyczącej zasądzenia na jej rzecz kwoty 180,00 zł. tytułem kosztów leczenia Sąd na podstawie art. 355 §1 kpc umorzył postępowanie w tej części –vide pkt. 3 wyroku.

Zgodnie z dyspozycją art. 108 § 1kpc Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zapadło na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. i art. 100 k.p.c.

W sprawie na wniosek powódki dopuszczono dowód z opinii biegłych z zakresu ortopedii i traumatologii oraz z zakresu psychiatrii, ponadto zażądano na wniosek pozwanego dokumentacji medycznej powódki .

Wydatki związane z przeprowadzeniem tych dowodów wyniosły łącznie 1.388,21 złotych ( vide k.457,520,581,614 i 641 ) z czego z zaliczek uiszczonych przez powódkę wpisanych do księgi sum na zlecenie poz.617 /14 w kwocie 600,00 zł. i 810/15 w kwocie 600,00 zł. pokryto je w części a mianowicie w kwocie 1079,55 zł. a do uiszczenia pozostała zaś kwota 308,66 zł. pokryta tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa .

Stosownie do przepisu art. 83 ust. 1 u.k.s.c., jeżeli czynność połączona z wydatkami zostaje podjęta z urzędu, sąd zarządzi wykonanie tej czynności, a kwotę potrzebną na ich pokrycie wykłada tymczasowo Skarb Państwa. Dotyczy to także dopuszczenia i przeprowadzenia przez sąd z urzędu dowodu niewskazanego przez stronę. W orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie Sąd orzeka o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatkach, stosując odpowiednio przepisy art. 113 u.k.s.c. . Z kolei art. 113 ust. 1 i 2 u.k.s.c. stanowi, że kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu.

Porównując wysokość łącznie dochodzonej kwoty- 31.910,00 zł ( po rozszerzeniu powództwa ) z kwotą łącznie zasądzoną -16.730,00 zł. należy stwierdzić, iż powódka utrzymała się ze swoim żądaniem w 52% ( po zaokrągleniu z 52,42%) zatem przegrała sprawę w 48 %.( po zaokrągleniu ).

Powódka poniosła koszty opłaty sądowej od pozwu w wysokości 1000,00 zł., koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.417,00 zł. w tym opłatę za czynności radcy prawnego w wysokości 2.400,00 zł. ( § 6 pkt.5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 490) oraz opłatę od udzielonego pełnomocnictwa 17,00 zł. oraz uiściła dwie zaliczki po 600,00 zł. na opinie biegłych - pozycja 617/14 i poz. 810/15 z czego wykorzystano zaliczkę w kwocie 600,00 zł.pod pozycja 617/14 i częściowo zaliczkę w kwocie 479,55 zł z zaliczki w kwocie 600,00 zł. pod pozycją 810/15 zaś co do reszty zaliczki uiszczonej pod pozycją 810/15 w kwocie 120,45 zł.jako nadpłaconą zgodnie z zarządzeniem z dnia 05 października 2016r. z k. 672 podlega zwrotowi powódce .

Natomiast pozwany poniósł w tej sprawie koszty zastępstwa prawnego w łącznej wysokości 2.417,00 zł., w tym opłatę za czynności radcy prawnego w wysokości 2.400,00 zł. ( § 6 pkt.5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 490) oraz opłatę od udzielonego pełnomocnictwa 17,00 zł.

Opłata od pozwu wynosiła łącznie po rozszerzeniu powództwa 1.596,00 zł., z czego dla przypomnienia powódka uiściła opłatę w wysokości 1.000,00 zł., bowiem w pozostałej części została zwolniona . Z uwagi na fakt ,iż powódka przegrała sprawę w 48 % Sąd na podstawie art. 113 § 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz.U. z 2010 roku, Nr 90, poz. 594, ze zmianami) obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu części opłaty od pozwu w wysokości w jakiej przegrał sprawę 52 % - czyli 829,92 złotych z czego kwotę 233,92 złote Sąd zasądził na rzecz powódki ( pkt.6 wyroku- winno być pkt. 7 wyroku z uwagi na omyłkową numerację , co zostało sprostowane postanowieniem z dnia 25 października 2016r. ) zaś kwotę 596,00 złotych nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej- pkt. 5 wyroku .Sąd zasądził nadto od pozwanego na rzecz powódki kwotę 413,21 zł. tytułem zwrotu części poniesionych przez powódkę wydatków związanych z wydaniem opinii biegłego ( vide pkt. 6 wyroku - winno być pkt. 7 wyroku z uwagi na omyłkową numerację , co zostało sprostowane postanowieniem z dnia 25 października 2016r.) oraz nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 308,66 zł. tytułem zwrotu części poniesionych w sprawie wydatków a pokrytych tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa – vide pkt. 6 wyroku .Z uwagi na to ,że powódka była reprezentowana w sprawie przez pełnomocnika Sąd zasądził od pozwanego na jej rzecz kwotę 1248,00 zł ( 52% z kwoty 2.400,00 zł. ) oraz kwotę 17,00 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. ( vide pkt. 6 wyroku - winno być pkt. 7 wyroku z uwagi na omyłkową numerację , co zostało sprostowane postanowieniem z dnia 25 października 2016r.). Tak więc Sąd zasądził łącznie od pozwanego na rzecz powódki 1912,13 zł ( 233,92 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej , 413,21 zł. tytułem zwrotu poniesionych wydatków i kwotę 1265,00 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego mając na względzie ,że powódka wygrała sprawę w 52% ( vide pkt. 6 wyroku - winno być pkt. 7 wyroku z uwagi na omyłkową numerację , co zostało sprostowane postanowieniem z dnia 25 października 2016r.).

Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 1.169,00 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego mając na uwadze ,że w 48 % przegrała ona sprawę - w tym kwotę 1152,00 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i kwotę 17,00 zł. tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. ( vide pkt. 7 wyroku - winno być pkt. 8 wyroku z uwagi na omyłkową numerację , co zostało sprostowane postanowieniem z dnia 25 października 2016r.).

Mając powyższe na uwadze oraz na podstawie powołanych w treści uzasadnienia przepisów orzeczono jak w sentencji wyroku.